aslında,
biraz şefkat bekledim.
biraz sevgi bekledim.
bildiğimden istedim.
alıştığımdan bekledim.
-onsuzluk alışılmamış-
bilmediğimden cekincem,
zamanla bir derdim var.
el altından isterdim.
yazısız, sözsüz isterdim.
şenliksiz ve düzensiz.
hatamdır belki,
istediğimi söylemedim.
nasıl anlasınlar?
-ki nasıl anlatılır?
çoktandır yüz bırakmadılar.
5 Şubat 2007 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
özgür haziranın yuvasız kuşları
...
ayazda kalmış güvercin
kırık ayağına kar damlar
ben seni kurulurken acılardan
iliğine kadar sinsice işleyen,
hasretin peştemaline bürünmüşsün
su damlıyormuş paçalarından
elinde güvercin, saçaklarında buz
görünmüşsün
yalnızlığın adı güzel sadece
demedim mi?
ben pek anlamam şiirden.ama bazen kulağı insan bişiyler söyleyebiliyor...
şiirden anlamaz gibi görünmüyorsun doğrusu. tam tersine belki de anlatabilirsin biraz.
teşekkür ederim.
ikinehirin de dediği gibi,
pırpır tırtıl pek güzel.
ay ay burda adım geçmiş de ben kaçırmışım :)
actam (yoksa annem mi desem) seni yarın bi göresim karnıma pıt pıt vurasım geldi:)
pırpır tırtıl, sana da selam burdan yeniden! (geç kalmışım baya, okurmusun bilmiyorum ama..)
Yorum Gönder