12 Mayıs 2008 Pazartesi

o yüzden

Hiç tanışılmamış vücutlar kalabalığında,
Dayanmak zor,
Cevap bekleyen arsız sorular insafsızlığına.

Yollar çıkar,
Şimdi, demin ve sonranın
Adresi tarifsiz sığınaklarına.
Emin yaşamaklar
Belki hiç yok, belki hep orda.

Her şey çok daha gerçek,
Yürürken.
Vazgeçmek istersen anlarım,
Vazgeçmek de bir tür adım.

Bir açık mektup...
Kaçır gözlerini uzaklardan,
Getir, bırak yakınıma.
Bir pusula kaldı yanı başımızda,
Adını koydular umut.

O yüzden…