şarapkı

soğuğundan kara salkım,
geçmişinde al üzüm,
eşliğinde içmeye terk sonsuz hüzün,
tek kadehken çok yalnızım.
ikisinde yok gibiyiz.

biri çıksa da söz söylese,
beden yorgun,
kulaklarım alışık değil.
dünü atlattık,
bugün olduğumdan ötesine,
günah değilse de işkence denir.

en geç saatteki haliyle en erkene,
bir işaret bekler durur.
gördüyse de inanmaz,
duyduysa da unutur.

aslında

aslında,
biraz şefkat bekledim.
biraz sevgi bekledim.
bildiğimden istedim.
alıştığımdan bekledim.
-onsuzluk alışılmamış-
bilmediğimden cekincem,
zamanla bir derdim var.


el altından isterdim.
yazısız, sözsüz isterdim.
şenliksiz ve düzensiz.
hatamdır belki,
istediğimi söylemedim.
nasıl anlasınlar?
-ki nasıl anlatılır?
çoktandır yüz bırakmadılar.

hesap

bir değer biçmek derdindeyim,
kandili söndürdüğüm
sarhoşlar klubüne,
uzandığım son kucağa.
tütmekte olan yüreklere,
donarak ölmüşlerine.
başlamamış hikayelere,
zihnimdeki hayallere,
kaçırdığım fırsatlara,
özendiğim benliklere,
kapısından döndüğüm şenliklere..
bir değer biçmeliyim...
yarın tekrar hesaplamalı,
defteri sağlamayı yaptıktan sonra
kapatmalıyım.
bir sonraki gün,
kaldığım yerden başlayarak
hesaplayabilmek için.
bir değer biçmeliyim
her gün azalan kendimi,
çok göstermeliyim.
her gün kemirdiğim ruhları,
bedenleri,
toprağı, suyu ve havayı
kabaca yuvarlamalı,
defterlere geçirmeliyim.
bir, iki, üç
dört,
be
ş
a..