V

ya yıldızdı ya poyrazdı
dün müydü?
ara ara durduydu.
bazen azıcık bazen yoktu.
dalga değil çırpıntı eşliğinde
en önden sevişen
yelkenler ve kuzeylerin rüzgarının
hayret o gün de acelesi yoktu.

asıl gün sonra doğdu.
nereden başladılar bilmem,
ya ortalarda bir yerden,
ya daha gerisinden,
nereye gidiyorlar az çok belli,
birden ardı sıra
göz hizamdan az yukarda
kara kara kuşları
soğuk sıcak göçlerin.

bulutların pek aşağısı
denizlerin az yukarısı
denilen sıkıntısız sayfalar diyarında,
büyüklerden böyle gördük,
küçükler de görsün demenin rahatlığında,
kanat kanat
satır satır
gökyüzü yazıları,
kara kara kuşların.

göster desen gösterilmez,
bir andan daha öte,
her kanatta bir eski
bir de yeni alfabe.

satırlarla sayfalar varmış işte
bulutlardan pek aşağıda
denizlerden az yukarıda.
kara kara kuşları göçlerin
eminim dün,
belki de demin yine yazdılar.
okuyamadım bakarken kapalı gözlerle.

her kanatta kurşun tanesi
ve kağıtlarda karalanmaya alışılmış
eski sözlerin yenilerini
dün o keşfettiğim yerde
okudum ben.
dün müydü neydi?
bir öğle vaktiydi.
öğleden de sonra mıydı neydi?
göz hizamdan az yukarıydı.

tahminimdir zaman olmuş,
devam etmekte sözleri
ama yok bastırsınlar
şekli farklı sözlerinin
ki bazıları söylerdi
okuyanı var zamanı uyduğunda diye,
anlamazdım tam da neden bahsettiklerini.

dün okuduğum benim de
daha fazlası değildi
rutin işlerinden.
neler söylenmiş,
meğersem.

- en öndeki vardı, en çok yorulduydu bana kalırsa
ki en sondaki belli keyifteydi,
bir arkadakinin işi yine en baştakinden
çok da kolay değildi.
durduğum yer sallantıdaydı,
belki benim hatamdı,
okuyup da anlamak marifet isterdi,
meğer bilindikmiş az çok,
kanatlarına baktım fark yoktu.
başları dik öne doğru.

bir rüzgar
ve iki kanattan
çok kanattı,
tüm yazıları yine dün
yazan.