22 Ekim 2007 Pazartesi

bir gün

bir cuma akşamı şakasına
çok güldüm inanın.
bir cuma akşamı kapışmasına ise,
şaşırdım daha da.

bir cumartesi aile
bir cumartesi belki yavan
bir cumartesi az buçuk insan

bir pazar günü bulduğumda
karıştım inanın.
bir pazar akşamı sonlarında
sıkıştım daha da.

yarınını bilmediklerine,
dününe bunadıklarına
somurttum günlerin,
sokakta kalmışlıklarına.

4 yorum:

inesis. dedi ki...

birader... ne de benzer günler... ne benzer sıkıntılar... kafa karışıklıkları, umutsuzluklar. bak aktarmış ahmed arif'ten, yaşama inatla tutunmuş bir adam, bana yazdığı yorumunda:

.....
öyle yıkma kendini
öyle mahzun öyle garip
nerede olursan ol
içerde dışarda derste sırada
yürü üstüne üstüne
tükür yüzüne celladın
fırsatçının fesatçının hayının
dayan kitap ile
dayan iş ile
tırnak ile diş ile
umut ile sevda ile düş ile
dayan rüsva etme beni
gör nasıl yeniden yaratılırım
namuslu genç ellerinle
kızlarım
oğullarım var gelecekte
herbiri vazgeçilmez cihan parçası
kaç bin yıllık hasretimin koncası
gözlerinden
gözlerinden öperim
bir umudum sende
anlıyor musun

Preguntando caminamos dedi ki...

oh, sevgiler.

Adsız dedi ki...

Her yere yazasım geldi bu şiiri
Herkese okutasım..
'Gencecik biri yazmış' diyerek...

İyi ki yazdınız..
İyi ki varsınız..

Karolin dedi ki...

cuması, cumartesisi, pazarı... yaşamlar bu kadar benzer aslında dimi.. farkındalıklar ortaksa eğer..